Niedosyt. Tylko to pozostało mi po skończonej serii Full Metal Panic. Lecz nie musiłem długo cierpieć z tego powodu, gdyż zaraz znalazłem kontynuację z dopiskiem Fumoffu.

Nowa seria powitała mnie openingiem z beztroską muzyką wpadającą łatwo w ucho. Pierwszą rzeczą zauważalną dla widza, który miał już za sobą orginał FMP to widoczny brak mechów na wstępie. Zagłębiając dalej w pierwszy odcinek nagle po prostu nie mogłem dłużej patrzeć na ekran monitora..... gdyż leżałem na podłodze i trzęsłem się cały ze śmiechu! I tak przez całe dwadzieścia minut. Ze łzami w oczach i bólem brzucha zacząłem jak najszybciej ściągać nastepne epizody.

.

Kreska jest tu po prostu śliczna. Wszystkie postacie są w pełni dopracowane i "dopieszczone", lokacje starannie opracowane, a gdy wszystko połączy się z efekatmi i grafiką komputerową daje to naprawdę niezłe efekty. Szczególnie gra światła i cienia. Na przykład na plaży słońce aż razi nas w oczy, a w ciemnym pomieszczeniu wręcz czuje się te napięcie i niepewność bohaterów. Bardzo mało jest zgrzytów, takich jak powtarzające się klatki, moge wręcz rzec, że nie ma ich wcale.

Podkład dzwiękowy i muzyka są doskonale dopasowane do tego, co dzieje się na ekranie. Odgłosy otoczenia, dubbing postaci, do niczego nie moge się przyczepić. Opening i Ending jak już mówiłem łatwo wpada w każde, nawet wybredne ucho.