Depresja, załamanie, sytuacja bez wyjścia...

Lubię filmy zaangażowane. Takie trochę z cyklu "społecznie użyteczne". Coś o problemach współczesnego świata na przykład.

Izolacja, napięcie, kłopoty w pracy...

Lubię, gdy po wyjściu z kina mam te przyjemne uczucie, że świat można zmienić - a w każdym razie warto zacząć od siebie.

Stres, nerwy, pośpiech, szum pędzących rolek, złoty kij... uderzenie... spokój.

Spokój, chciałbym mieć spokój. Ale za cholerę mieć go nie mogę. Bo uniwersytet, bo czytanie, bo pisanie, bo... życie. Ech, nawet "Paranoia Agent" nie dawał mi spokoju. "Co z tą recenzją?", "Napisz recenzje", "Recenzja", "Zabiję" - jak to ma w zwyczaju mobilizować mnie Pogo. Ffffff... Dobrze chociaż, że "Paranoia Agent" spodobało mi się.

Spodobało mi się? No proszę! Przecież to podpada pod gorzki śmiech. Pisać dobrze o szaleństwie - no do tego to trzeba być już wariatem. Ha! Coś w tym jednak musi być - autorzy "Paranoia Agent" twierdzą, że wszyscy jesteśmy zdrowo szurnięci. A pośród nas jest młody chłopak - Shounen Bata. W złotych rolkach i z takim samym, lekko zużytym kijem bejsbolowym krązy po ulicach atakując podupadłych na duchu ludzi. I całe szczęście, bo jak się okazuje, ludzie tego potrzebują. Najwyraźniej dla będącego na skraju załamania psychicznego światu potrzebny jest bohater, który świat ten uratuje - choćby to miało boleć. A nasz bohater jak to bohater, wdzięczności się nie domaga, tylko... właśnie - czego ten szczeniak chce?

Nienormalne? Tak, i ta nuta wariactwa będzie się przewijać przez wszystkie trzynaście odcinków anime stworzonego przez ludzi z Madhouse Studios.
Trzynaście odcinków - to niedużo, ale przy odrobinie, hmm... braku chęci wystarczyłoby aż nadto, aby zanudzić widza na śmierć. Przyznaję, że po obejrzeniu kilku pierwszych epizodów miałem uczucie "umiarkowanego optymizmu" co do tego jak "Paranoia Agent" ostatecznie zapadnie mi w pamięci. Historia wprawdzie była ciekawa, tyle że każdy kolejny odcinek był do bólu szablonowy: poznawałem postać, która była "szczuta" przez świat; koniec - po obejrzeniu pierwszego epka - był za każdym razem łatwy do odgadnięcia. Ale tylko do czasu.
Całe szczęście bowiem autorzy "Paranoia Agent" nie zamknęli się w schemacie "wariata odcinka". Wraz z kolejnymi epizodami fabuła zaczynała nabierać tępa. Pojawiają się naprawdę ciekawe wątki poboczne, zmienia się sposób przedstawiania historii i zaczyna wodzenie widza za nos. Co odcinek to zaskoczenie.
Aż mnie korci, aby napisać wam o tym wszystkim co mi się tak naprawdę podobało - o wszystkich zaskoczeniach, o postaciach, o zwrotach akcji, bo chyba tylko wtedy trafił bym w sedno tego, w czym "Paranoia Agent" jest najlepsze. Korci mnie, ale zrobić tego nie mogę.